قابلیت های معنا پروری نور در فضاهای معماری با تکیه برآراء شیخ شهاب الدین سهروردی

همان گونه که انسان به مکان تشخص می دهد نور هم می تواند به فضا تشخص دهد. نور در حکمت معماری ایرانی اسلامی هم شان وجود دانسته شده است و معماران و هنرمندان این دیار از قابلیت های متعدد آن برای تنفیذ مقاصد خود بیشترین بهره ممکن را اندوخته اند. نور نه تنها از منبع یگانه ای برمی تراود و مرجع مشخصی دارد بلکه دارای مراتب است و نا پاکی در آن راه ندارد و هرگز آلوده نمی شود. از این زاویه است که می توان آن را نماد هستی دانست. برغم بهره های متعارفی که می توان از نور برد ضمنا می توان از آن برای تنفیذ و ارتقاء معنی نیز استفاده کرد؛ که البته این مهم به دانش و بینش خاص معماران و هنرمندان از ماهیت نور و اعطای ماموریت خاص به آن باز می گردد. این تحقیق با هدف تبیین قابلیت های معناپروری نور در فضاهای معماری و تعمیق نگاه معماران و پژوهشگران این عرصه به وجوه متعدد نور به رشته تحریر در آمده و نگارنده کوشیده است تا از رهگذر تدقیق در آراء شیخ شهاب الدین سهروردی ( موسوم به شیخ اشراق) به تلاقی حکمت و معماری ایرانی اسلامی نیز تلمیح ظریفی مبذول بدارد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، نور ، وجود ، شهاب الدین سهروردی ، معنویت ، حکمت