رابطه بین نیازهای انسان بر اساس نظریه مازلو و فضای معماری (مسکن)

مسکن و محیط های مسکونی به عنوان انسانی ترین موضوع معماری، تامین کننده ی نیازهای متنوع انسان و زمینه ساز خودشکوفایی انسان ها می باشد. در تحویل مسکن در نظر گرفتن نیاز کاربران الزامی است. بنابراین طراحان باید به انگیزه های شخصی کاربران در فرآیند تصمیم گیری در طراحی مسکن توجه کنند. در این پژوهش می توان با شناخت همه ابعاد مسکن و تغییر از رویکرد فیزیکی به رویکردی جامع نگر که دربرگیرنده همه نیازهای انسان است، ضروری است طراحان را در رسیدن به مسکن مناسب و ارائه راهکارهایی به معماران جهت طراحی مسکن ، با نگرشی جامع به تمام ابعاد نیازهای انسان هدایت کرد. در این جا با تمرکز بر نیاز های انسان (با توجه به نظریه مازلو) در پی شناخت عوامل موثر در طراحی مسکن مناسب می باشیم و هدف از این پژوهش دست یافتن به نگرشی جامع و در برگیرنده تمام نیازهای انسان و تبدیل مسکن به بستری اولیه برای رشد روحی و روانی افراد خانواده می باشد. در این پژوهش در صدد پاسخگویی به این سوال می باشد که نقش نیازهای انسان در طراحی و دستیابی به مسکن مناسب را بیابد. این پژوهش بر اساس روش اسنادی _ تحلیلی می باشد. با مطالعه منابع معماری و منابع مرتبط با نظریه مازلو متوجه وجود رابطه ای متقابل می شویم، که در ادامه تحقیق با استفاده از روش مقایسه تطبیقی چگونگی این ارتباط متقابل را می توان بررسی کرد. یافته های پژوهش نشان می دهد، نادیده گرفتن نیاز های انسان در ساخت خانه که یک پدیده رایج در روند فعلی مسکن می باشد، منجر به اختلال و نارضایتی فردی اجتماعی می شود؛ بنابراین در طراحی مسکن نباید صرفا تامین نیازهای فیزیولوژیکی ساکنین مد نظر قرار بگیرد، بلکه سطوح بالاتر نیازهای آن ها را نیز باید در نظر داشت تا محیط مسکونی به پویایی و پایداری اجتماعی دست یابد.

کلیدواژه ها:

نیازهای انسان ، مازلو ، ویژگی مسکن ، خانه