تیمار پس از برداشت آب گرم به عنوان جایگزین غیر شیمیایی قارچ کش: تغییرهای فیزیکوشیمیایی و توانمندی سازگاری به تنش اکسایشی در میوه لیموشیرین

اثر تیمارهای پس از برداشت غوطه وری در آب گرم و قارچ کش کاربندازیم بر ویژگی های حسی، فیزیکوشیمیایی و پاداکسنده تعیین کننده کیفیت درونی و برونی میوه لیموشیرین (Citrus limettioides Tan.) مطالعه شد. تیمارها شامل ۴ دقیقه غوطه وری در آب گرم ۴۵ درجه سلسیوس، ۵/۰ گرم در لیتر قارچ کش کاربندازیم و آب مقطر (شاهد) بود. میوه ها در دمای ۱۰ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۸۵ درصد به مدت ۹۰ روز نگهداری و ارزیابی ها در فواصل زمانی ۳۰ روز انجام شد. در مقایسه با میوه های شاهد، میوه های تیمار شده با آب گرم کاهش وزن و پوسیدگی کم تر، شاخص طعم بهتر و میزان بیش تری فنول کل در پوست و اسکوربیک اسید در آب میوه داشتند. پس از یک ماه انبارمانی، آن­ها سطح فعالیت پاداکسنده آنزیمی بیش تر (سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) و محتوای پاداکسنده های غیرآنزیمی بیش تری مانند فنول کل در پوست و اسکوربیک اسید در آب میوه در قیاس با شاهد دارا بودند. پس از آن، فعالیت پاداکسنده آنزیمی پوست میوه های تیمار شاهد افزایش یافت در حالی که در میوه­های تیمار شده با آب گرم کاهش نشان داد. بر مبنای محتوای پاداکسنده های غیرآنزیمی و ارزیابی حسی پس از ۳ ماه انبارمانی، میوه های تیمار شده با آب گرم مطلوب ترین کیفیت درونی و برونی را دارا بودند؛ در حالی که میوه های تیمارشده با قارچ کش با ظاهری رنگ پریده، کم ترین کیفیت رنگ پوست و سفتی بافت را داشتند. در این زمان، بررسی میزان پراکسید هیدروژن و فعالیت پاداکسنده آنزیمی پوست نمایان گر تحمیل شرایط تنش و آسیب اکسایشی بیش تر به میوه های تیمار قارچ کش نسبت به شاهد بود. بنابراین، تیمار غوطه وری آب گرم به عنوان روشی ایمن جهت بهبود و افزایش عمر انبارمانی لیموشیرین و جایگزینی مناسب برای قارچ کش شیمیایی توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

Storability ، Decay ، Oxidative stress ، Warming treatment ، Taste index ، Fungicide ، انبارمانی ، پوسیدگی ، تنش اکسایشی ، تیمار گرمایی ، شاخص طعم ، قارچ کش