امکانسنجی فنی و اقتصادی حذف so2/so3 از واحدهای اسید سولفوریک در یک صنعت پتروشیمی و تبدیل ان به سولفات آمونیوم

در این تحقیق جهت کنترل اکسیدهای گوگرد از دودکش واحد اسید سولفوریک ، انواع روش های حذف کاتالیستی اکسیدهای گوگرد و روشهای FGD با توجه به مزایا ، معایب ، شرایط عملکرد و میزان درصد حذف اکسیدهای گوگرد و ..... مورد مطالعه قرار گرفته و از میان سایر روشها ، فرایندهای FGD به وسیله شستشوی خشک و فرایندهای FGD با تولید محصول بازیافتی به منظور تولید محصولات مفید و جبران مقداری از هزینه های سرمایه گذاری ، مورد توجه بیشتری قرار گرفتند و در نهایت از این میان فرایند گوگرد زدایی توسط آمونیاک به عنوان روش پیشنهادی اول (Plant A ) و همچنین ترکیب این فرایند با فرایند اسکرابر خشک با ماده جاذب هیدروکسید کلسیم به عنوان روش پیشنهاد دوم (Plant B ) انتخاب گردید و با استفاده از نرم افزار HYSYS v3.1 شبیه سازی سیستم ها انجام پذیرفت ، با توجه به نتایج شبیه سازی ، در روش پیشنهادی اول روزانه در حدود 110 تن در روز آلاینده های اکسیدهای گوگرد حذف شده و 66/89 تندر روز محصولات مفید سولفات و سولفیت آمونیوم تولید می شود ، درروش پیشنهادی دوم که دو مرحله ای می باشد علاوه بر حذف 110 تن در روز آلاینده های اکسیدهای گوگرد ، در مرحله اول این فرایند 64/95 تن در روز محصول مفید سولفیت کلسیم و در مرحله دوم آن 755/7 تن محصولات مفید سولفات و سولفیت آمونیوم تولید می شود ، در مرحله بعد به دلیل اینکه عملکرد فنی هر دو روش جهت حذف اکسیدهای گوگرد تقریبا با هم برابر می باشد، به منظور انتخاب گزینه مناسب تر ، دو روش پیشنهاد شده از نظر اقتصادی با یکدیگر مقایسه گردیدند ، با توجه به نتایج شبیه سازی به دلیل اینکه در هر دو واحد حذف اکسیدهای گوگرد به یک میزان ( در حدود 110 تن در روز ) صورت می پذیرد ، هزینه های خارجی ناشی از کاهش آلاینده Sox در هر دو گزینه برابر و مشترک می باشد ، از این رو شاخص های اقتصاد ی این دو فرایند ، با دو فرض ( با در نظر گرفتن هزینه های خارجی و بدون در نظر گرفتن هزینه های خارجی) بر آورد و با نرم افزار اقتصادی COMFAR محاسبه گردید ، با توجه به نتایج فرض اول ، نرخ بازده داخلی در Plant A در حدود 46 درصد و در Plant B در حدود 18 درصد و همچنین دوره بازگشت سرمایه در Plant A ، 3 سال و کمتر از Plant B (5 سال ) می باشد. همچنین با توجه به نتایج فرض دوم در صورت اجرای طرح ها سالانه در هر دو واحد در آمدی معادل 541286 میلیون ریال ناشی از کاهش هزینه های خارجی به دست می آید. لذا در هر دو فرض جهت گوگرد زدایی از گازهای دودکشهای واحد اسید سولفور یک مجتمع پتروشیمی مورد مطالعه Plant A نست به Plant B از توجیه اقتصادی مناسب تری برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

اکسیدهای گوگرد ، اقتصادی ، اسید سولفوریک ، صنعت پتروشیمی ، سولفات آمونیوم