آموزش درفضای مجازی؛ شکل گیری بحران هویت با تاکید بر نظریه اریکسون

هدف پژوهش حاضر بررسی ایجاد بحران هویت در دانش آموزان به دلیل استفاده از فضای مجازی در امر آموزش از منظر اریکسون می باشد. اریکسون اولین کسی هست که هویت را به عنوان دستاورد مهم شخصیت نوجوانی و گامی مهم به سوی تبدیل شدن به فردی ثمربخش تشخیص داد. در این دوره احساس تعلق فرهنگی، درک اخلاقی و خود انگاره مردانه و زنانه در سال های نوجوانی اصلاح می شوند. روابط والد-فرزند تغییر کرده و نوجوان به طور فزاینده ای از خانواده مستقل می شود و روابط خود را در دوستی بین گروه همسالان برای پر کردن فاصله بین کودکی و بزرگسالی سازمان می دهد. درواقع این دوره یکی مهم ترین دوره هویت یابی هر انسانی است که با توجه به تغییراتی که در جهان امروز رخ داده است، امر هویت یابی و دستیابی به الگوی هویتی مطلوب دشوار به نظر می رسد. در فضای فعلی به دلیل گسترش ویروس کرونا و به تعطیلی کشاندن تدریس حضوری و روی آوردن به آموزش مجازی باعث دسترسی خیل عظیمی از دانش آموزان به این فضا شده است. یافته های این پژوهش با استفاده از نظریه اریکسون نشان می دهد که با توجه به حساسیت سن دانش آموزان در این مقطع زمانی و عدم برنامه ریزی و فرهنگ سازی قوی به منظور استفاده از فضای مجازی به نظر می رسد که این فضا به دلیل تنوع الگوهای ارائه شده، ناشناس بودن هویت اصلی افراد، پیچیده بودن و فضای متنوع آن دچار بحران هویت می شوند.

کلیدواژه های آموزش درفضای مجازی؛ شکل گیری بحران هویت با تاکید بر نظریه اریکسون:

هویت ، نوجوانی ، اریکسون ، فضای مجازی ، آموزش