جای خالی نقد برندهای طراحی پوشاک از منظر پایداری و معضل آلودگی محیط زیست در ایران

صنعت مد دومین صنعت آلوده کننده ی محیط زیست است و این حوزه نیازمند نقد و بهینه سازی است. پایداری، نگاه مجددی است به شیوه ی زندگی، و توجه به جهان پیرامون و آینده که انسان معاصر، پس از قرن ها تجربه اندوزی در امرتوسعه به عنوان شرط بنیادی بقا بدان روی آورده است. اهمیت مد پایدار به عنوان جنبشی اخلاقی از آنجاست که با هدف حمایت از محیط زیست و استعمال مواد ارگانیک در امر تولید پوشاک، شروع به فعالیت نموده و اقدامات قابل توجهی در پیش برد این امر صورت داده است. سازمان «چالش فرش سبز» برندها را از نظر پایبندی به حفظ محیط زیست رتبه بندی می کند و آن ها را در ۵ مرتبه بر اساس اصول پایداری، رتبه بندی کرده و میزان وفاداری آن ها به محیط زیست میسنجد. در ایران نیز، مساله ی توسعه ی پایدار امری حیاتی بوده و توجه و بررسی بیشتری را می طلبد، چرا که آلودگی زیست محیطی در ایران، مخصوصا به دلیل مصرف گرایی، امری نگران کننده می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اهمیت نقد پوشاک در خصوص مساله ی پایداری مد در ایران و پاسخ به این پرسش است: آیا می توان با ارائه ی راهکارهایی، از مصرفگرایی جلوگیری به عمل آورد؟ این مقاله قصد دارد با روش اسنادی و رویکرد توصیفی- تحلیلی به بررسی اهمیت نقد در حوزهی طراحی لباس بپردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که آگاه سازی مصرف کنندگان ، طراحان لباس و آموزش های موثر در مورد مضرات مصرفگرایی می تواند به صورت قابل ملاحظه ای این معضل را کاهش دهد، همچنین توجه به راهکارهای خلاق بازیافت لباس های کهنه و بازگرداندن آن ها به چرخه ی تولید هنرهای دستی کاربردی می تواند راه گشا باشد. درحالی که در این خصوص ، نقد علمی وجود نداشته و تنها بعضی از برندهای ایرانی با انتشار شعارهای تبلیغاتی و یا حمایت از محیط زیست، خود را از حامیان محیط زیست اعلام نموده اند اما اقدامات عملیاتی در این زمینه انجام نشده است

کلیدواژه ها:

مد پایدار ، هوش محیط زیستی ، مد سریع ، نقد برنده ای طراحی پوشاک ، مصرف گرایی مد در ایران