استفاده از مناظره و جدل برای اقناع مخاطب در مثنوی معنوی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 590

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RHETORIC01_023

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

بحث اقناع، هرچند به عنوان یکی از مباحث مهم در علوم ارتباطات مطرح میشود، ولی با نگاهی به متون نظم و نثر فارسی به ویژه در حوزه متون عرفانی - تعلیمی میتوان دریافت که این بحث قابل تعمیم به سایر حوزه های علوم انسانی از جمله ادبیات است. متون عرفانی تعلیمی در ادب فارسی که مثنوی مولوی یکی از زیباترین نمونه های آن است، با هدف تعلیم و تربیت مخاطب و انتقال مباحث دینی، اخلاقی و عرفانی نگارش یافته اند و طبیعی است که مقصود عرفا از انتقال و تشریح مفاهیم یاد شده در این آثار، اقناع مخاطب و همسو کردن او با افکار و عقاید مطرح شده باشد. عرفا در خلق این آثار، تا جاییکه امکان داشته از امکانات و ظرفیتهای زبانی و ادبی متعددی بهره بردهاند تا مخاطب را مجاب به پذیرش سخنان خود کنند. از جمله مهمترین تلاشهای عرفا در این راستا میتوان به بحث مناظره و جدل اشاره کرد. مولانا، در بسیاری از حکایات مثنوی، از شیوه بحث وجدل در اقناع مخاطب استفاده کرده است و گفت وگو بین شخصیتها را در موقعیتهایی به تصویر میکشد که هر کدام از آنها متعلق به دو دیدگاه فکری و یا دارای دو نوع نگرش و دیدگاه متفاوت در مسائل اعتقادی هستند وهر یک استدلالها و استنادات خود را در اقناع دیگری بیان میکنند.

نویسندگان

مینا شاکر

فارغ التحصیل دکتری دانشگاه محقق اردبیلی

رامین محرمی

استاد گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی

بیژن ظهریری ناو

دانشیار گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی