جایگاه اختیار در علوم انسانی و نوآوری علامه طباطبایی (ره) در مسئله اختیار

بحث اختیار در زمره مسائل فلسفی است که باتوجه به حقیقت گنگ خود و ابهامات پیرامون آن ذهن متفکران را از دیرباز تاعصر حاضر به خود مشغول داشته است. این مسئله در تعین بخشی به هویت انسانی و به عنوان کاراکتر مهم در شکل گیری انسان مطلوب در فرایند تحول علوم انسانی نقش مبنایی بسزایی دارد چراکه با تبیین درست مبانی و معرفی انسان مطلوب، روانشناس یا جامعه شناس و مانند آنها بهتر میتوانند نظریه خود را عرضه کنند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی - درصدد است ضمن بیان اهمیت علوم انسانی و ضرورت تحول آن به نقش اختیار در این زمینه بپردازد و در این راستا براساس نظرات علامه در خصوص مسائل پیرامون اختیار و نحوه مواجهه ایشان در این خصوص، نوآوری ایشان در این زمینه را ارائه کند. بیان دیدگاه علامه با بررسی شبهات موجود در زمینه اختیار مورد پیگیری قرار گرفته است. علامه با تفاوت قائل شدن بین ضرورت بالقیاس و امکان بالقیاس، بازگشت استحاله ترجیح بلامرجح به ترجح بلامرجح و قائل شدن به اراده طولی به شبهات موجود پاسخ داده و مسئله اختیار را حل نموده است. نوع پردازش مطالب و نقش مبادی ایشان در پاسخهای ارائه شده و حل معضلات موجود به نحوی نوآوری ایشان در این خصوص بشمار میرود.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی ، تحول ، اختیار ، علامه طباطبایی(ره)