بررسی جایگاه سطح بازنمایی اصل اول نظریه مرجع گزینی چامسکی

از جمله مباحث عمده که در نظریه صورتگرای چامسکی مورد بحث و چالش جدی واقع شده مسئله تعیین سطوح بازنمایی است که نظریه مرجع گزینی در آن اعمال میشود. برخی از پژوهشگران زایشی ادعا میکنند که اصل اول مرجع گزینی، یعنی اصل A در هر سطح بازنمایی از قبیل ر-ساخت، ژ-ساخت، و صورت منطقی اعمال میشود؛ در حالی که اصلهای B و C در ر-ساخت اعمال میشوند. از طرفی، خود چامسکی به عنوان مبدع نظریه مرجع گزینی استدلال میکند که نه تنها اصل A، بلکه کل نظریه مرجع گزینی باید در سطوح رابط بویژه صورت منطقی اعمال شود. چامسکی بعدها در سال ۲۰۰۰ نیز بر همین ادعای خود صحه گذاشت و استدلال کرد که اصل A باید در پایان هر مرحله اشتقاق صورت گیرد. با توجه به این تنوع و رویکردهای متفاوت در باب جایگاه اصل اول نظریه مرجع گزینی در ابتدای مطرح شدن آن در اوایل دهه ۸۰ و دیدگاه های متعاقب در دهه ۹۰ و اوایل قرن بیستم و نظر به اینکه چامسکی در خلال برنامه کمینه گرایی با حذف سطوح ر-ساخت و ژ-ساخت بسیاری از دیدگاه های پیشین خود را تعدیل کرده، هدف پژوهش حاضر، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی معطوف به تعیین جایگاه کاربست اصل A خواهد بود. نتایج پژوهش بر اساس مشاهدات زبانی حاکی از این است که اصل A یک اصل همه جایی است و نه محدود به یک سطح بازنمایی خاص.

کلیدواژه ها:

نظریه مرجع گزینی ، اصل A ، ر-ساخت ، ژ-ساخت ، صورت منطقی