تاثیر آموزش مجازی و آموزش حضوری بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر دبستانی شهرستان زابل

هدف از پژوهش حاضر تاثیر آموزش مجازی و آموزش حضوری بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر دبستانی شهرستان زابل بود. تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل ۱۵۰ نفر از دانش آموزان دختر دبستانی در شهرستان زابل بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری، دو پرسشنامه براید آزمون رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان ( مشتمل بر ۴۰ سوال ) در روش آموزش حضوری و مجازی بود که روایی محتوایی آن توسط اساتید و خبرگان تایید و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ ۰.۸۵ محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته استفاده شد. مهارت های اجتماعی در روش آموزش مجازی نسبت به آموزش حضوری بیشتر بود و تفاوت بین میانگین های آن ها معنی دار بود. در بین مولفه های مهارت اجتماعی نیز، فقط مولفه مهارت های رعایت مققرات در روش مجازی بیشتر از روش حضوری نبود.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، آموزش حضوری ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان