مقایسه نگرش پزشکان و پرستاران شاغل در بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد تشریک مساعی آنان

مقدمه: پزشک و پرستار باید با هم به طور موثر ارتباط برقرار کنند و باور داشته باشند که هیچ یک به تنهایی نمی توانند به نتیجه مطلوب دست یابند. تشریک مساعی به عنوان نمودی از ارتباط موثر، فرآیندی است که به واسطه آن پزشک و پرستار مشکل بهداشتی- درمانی بیمار را مورد بحث قرار داده و هر یک دانش و اطلاعات خود را با رعایت احترام متقابل بیان می نمایند تا بر این اساس یک برنامه مراقبتی انجام شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین نگرش پزشکان و پرستاران شاغل در بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد تشریک مساعی پزشک و پرستار است. روش: این مطالعه یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی مقایسه ای است. جامعه پژوهش شامل پزشکان و پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل دو قسمت بود که قسمت اول آن مربوط به مشخصات فردی نمونه های پژوهش و قسمت دوم شامل پرسشنامه جفرسون برای سنجش تشریک مساعی پزشک و پرستار بود. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSS v.۱۴ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند، جهت دستیابی به اهداف تحقیق از آمار توصیفی شامل شاخص های مرکزی و پراکندگی و آمار استنباطی شامل آزمون های تی مستقل و کای دو استفاده گردید. یافته ها: در این مطالعه ۱۶۰ نمونه در هر گروه شرکت داشتند. نتایج پژوهش نمایانگر وجود اختلاف معنادار (۰۰۱/۰p<) بین میانگین نمرات نگرش پزشکان (۰۵/۵±۵/۴۴) با پرستاران (۸۴/۳±۸/۵۰) است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهند که لازم است در زمینه تشریک مساعی پزشک و پرستار فرهنگ سازی شود همچنین به نظر می رسد که برگزاری کارگاهی به منظور تعریف اهداف و راهکارهایی برای پیاده سازی تشریک مساعی پزشک و پرستار برای دانشجویان رشته های پزشکی و پرستاری به طور مشترک ضرورت داشته باشد. این مطالعه با روشن ساختن نگرش پزشک و پرستار در مورد تشریک مساعی می تواند زمینه هایی برای ارایه راهکارهایی در جهت برقراری ارتباط موثر بین پزشک و پرستار را فراهم آورد تا پزشکان، پرستاران و بیماران از پیامدهای مفید آن بهره مند شوند.