بررسی اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر زبان شناسی بر مهارت واج شناسی و نارساخوانی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری نارساخوانی

اختلال یادگیری نارساخوانی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان در دسترس مقطع ابتدایی ناحیه دو شهر مشهد که برای رفع مشکل اختلال یادگیری نوشتن به مرکز اختلالات یادگیری پویش در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ مراجعه کرده اند میباشد. نمونه تحقیق از مرکز اختلالات یادگیری پویش با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شد، سپس تعداد ۳۰ نفر دانش آموز پایه ششم با توجه به ملاک های ورود انتخاب شد که ۱۵ نفر آنها در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین شد.ابزارهای گردآوری اطلاعات در این پژوهش آزمون واج شناختی و آزمون تشخیصی خواندن است که در ۱۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای در مرکز اختلالات یادگیری شروع به کار شد. دانش آموزان با رغبت در جلسات بازی درمانی شرکت می کردند. شیوه اجرای بازی های گروهی، هیجانی رقابتی که همراه با آموزش و یادگیری واج ها و خواندن مطالب متنوع بود. در نهایت پس آزمون برای هر دو گروه انجام شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه۲۰ به مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. داده ها با کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان داد بازی درمانی مبتنی بر زبان شناسی بر مهارت واج شناسی و نارساخوانی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری نارساخوانی تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، مهارت واج شناسی ، نارساخوانی