کاربرد شاخص های نزدیک ترین همسایه در شاخه زادهای بلوط ایرانی (Quercus brantii var. persica) جنگل های زاگرس

آگاهی از روابط بوم شناختی درختان با یکدیگر، در مدیریت پایدار جنگل ها اهمیت بسزایی دارد. برای مطالعه این موضوع در بوم شناسی مکانی، از شاخص های متنوعی استفاده می شود که براساس فاصله تا نزدیک ترین همسایه استوار هستند. بنابراین این پژوهش با هدف معرفی و کاربرد شاخص های مهم مبتنی بر تحلیل نزدیک ترین همسایه در بررسی روابط بوم شناختی درختان شاخه زاد بلوط ایرانی در جنگل های زاگرس انجام شد. بخشی از این جنگل ها در استان کهگیلویه و بویراحمد با مساحت ۹ هکتار انتخاب شده و این بخش به لحاظ شرایط محیطی همگن بود. تمام این محدوده پوشیده از درختان شاخه زاد بلوط ایرانی بود که پس از ثبت موقعیت مکانی این درختان، نقشه نقطه ای آنها تهیه گردید. سپس پنج شاخص نزدیک ترین همسایه G(r)، F(r)، J(r)، GF(r) و CE برای بررسی الگوی مکانی این درختان و روابط آنها با یکدیگر استفاده شد. نتایج نشان داد درختان شاخه زاد بلوط ایرانی در محدوده مورد بررسی که همه شرایط یکسان و همگن بوده، به صورت پراکنده مستقر شده و به لحاظ بوم شناختی به یکدیگر وابسته نیستند. این درختان مستقل از یکدیگر بوده و بر نحوه استقرار یکدیگر تاثیر ندارند.

کلیدواژه ها:

Spatial ecology ، Spatial pattern ، Persian oak ، Zagros ، Nearest neighbor. ، الگوی مکانی ، بلوط ایرانی ، بوم شناسی کمی ، زاگرس ، نزدیک ترین همسایه