پیش بینی رضایتمندی از زندگی زناشویی بر مبنای شفقت ورزی، هیجان های مثبت و مثبت اندیشی در زوجین

این پژوهش با هدف پیش بینی رضایت از زندگی زناشویی بر اساس شفقت به خود، هیجانات مثبت و خوش بینی در زوجین جوان انجام شد. پژوهش حاضر از نظر نوع، کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی – همبستگی بود و جامعه آماری متشکل بود از کلیه زوجین فاصله سنی ۲۰ تا ۳۰ سال شهر تهران بودند که در سال ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ در شهر تهران زندگی می کردند. نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان ۳۸۴ نفر بود. با توجه به شیوع ویروس کوبید ۱۹ ، داده های مورد نیاز این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های آنلاین و استفاده از گروه ها و کانال های شبکه های مجازی تلگرام، واتساپ و اینستاگرام و بصورت در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های رضایت از زندگی زناشویی انریچ ۱۹۸۹، شفقت به خود نف ۲۰۰۳، هیجانات مثبت واتسون و همکاران ۱۹۸۸ و خوشب ینی شییر و کارو ۱۹۸۵ گردآوری و با آزمون رگرسیون خطی و همبستگی و توسط نرم افزار SPSS ویرایش ۲۳ تحلیل شد. نتایج نشان داد ۱۳ درصد از تغییرات رضایت از زندگی زناشویی، می تواند توسط متغیرهای پیشبین تبیین شود ۰۱ / ۰ < p. بر اساس نتایج این آزمون، به ترتیب هیجان مثبت با ضریب رگرسیونی ۱۹۵ / ۰، شفقت به خود با ضریب رگرسیونی ۱۸۵ / ۰ و خوش بینی با ضریب رگرسیونی ۱۶۴ / ۰ در تبیین واریانس رضایت از زندگی زناشویی تاثیر دارند. با توجه به نتیجه آزمون همبستگی، بین شفقت به خود و رضایت از زندگی زناشویی، بین هیجانات مثبت و رضایت از زندگی زناشویی ۲۸۴ / ۰ و بینخوش بینی و رضایت از زندگی زناشویی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد ۰۱ / ۰ < p

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی زناشویی ، شفقت به خود ، هیجانات مثبت ، خوشبینی ، زوجین جوان