یادگیری پایدار الهیات براساس روش روایت داستان های قرآنی

داستانگویی و روایت گری با زندگی همه انسانها عجین است. این مقاله در پی آن است به اهمیت قرآن و قصص و روایات قرآنی و کاربرد مغفول آنها در یادگیری و تعلیم و تربیت انسانها بپردازد. روش تدوین این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیلی است و نتایج آن نشانگر این است که روایات قرآنی به دلیل عبرت آموز بودن و شیوه منحصر به فرد خود در بیان مطالب، روشی مطلوب در تدریس مفاهیم دینی به حساب می آید.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت دینی ، یادگیری ، روایتگری ، قصص قرآنی