بهبود رفتار فرسایشی الیاژ اینکونل ۶۲۵ با لایه نشانی روکش استلایت ۶ توسط فرایند PTA

هدف از انجام این پژوهش، بهبود رفتار فرسایشی آلیاژ اینکونل ۶۲۵ با لایه نشانی روکش استلایت ۶ توسط فرایند PTA بوده است. بررسی های ریزساختاری به وسیله میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدان FESEM آنالیز عنصری طیف سنجی انرژی EDS انجام شد و برای شناسایی فازهای حاضر در روکش از پراش سنجی پرتو ایکس XRD استفاده شد. تغییرات سختی در طول روکش با کمک آزمون ریزسختی سنجی به دست آمد. آزمون فرسایش ذرات جامد با ذرات سیلیکا و سرعت بالا در دو زاویه برخورد ۳۰⁰ و ۹۰⁰ مورد استفاده قرار گرفت. سطوح فرسایش نیز به وسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM بررسی شدند. ریزساختار روکش استلایتی شامل دندریت هایی از جنس محلول جامد کبالت - کروم و نواحی بین دندریتی حاوی فازهای Cr۲۳C۶,Cr۷C۳ بود. ریز سختی با حرکت از زیر لایه به سمت سطح روکش به تدریج افزایش یافت و بیشترین میزان سختی در روکش HV۴۱۳ اندازه گیری شد. روکش استلایتی در زاویه برخورد ۳۰⁰، مقاومت فرسایشی بیترین نسبت به زیر لایه اینکونلی نشان داد، اما در زاویه برخورد ۹۰⁰ ، اختلاف چندانی در کاهش وزن روکش و زیر لایه مشاهده نشد. مکانیزم های غالب فرسایش برای روکش و زیر لایه در زاویه برخورد ۳۰⁰ برش و ایجاد شیار بود، در حالیکه فرورفتگی وایجاد حفره مکانیزم های اصلی تخریب در زاویه برخورد ۹۰⁰ بودند.

کلیدواژه ها:

استلایت ۶ ، PTA ، کاربید بور ، فرسایش ذرات جامد ، اینکونل ۶۲۵