نقش نظریه حکومت محلی و کارکردهای آن در مشارکت مدیریت شهری

خلاصه نگاه و رویکرد سخت افزاری و ساختار سیستم نهاد مدیریت شهری از عوامل موثر بر کم توجهی به بعد نرم افزاری توسعه شهری و به حاشیه رانده شدن توسعه فرهنگی و اجتماعی شهر محسوب می شود. از این رو ضرورت تغییر رویکرد کنشگران مدیریت شهری از یک سو و لزوم تحول ساختار سازمانی و تحول در تعاملات درون و برون سازمانی آن متناسب با واقعیت های فکری، فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی جامعه از سوی دیگر از اهمیت اساسی در حل و فصل مسایل و معضلات شهری برخوردار است. لذا لازم و ضروری است تغییر و تحول در رویکرد و ساختار مدیریت شهری در راستای تبدیل مجموعه شهرداری از سازمانی کالبد محور به نهادی اجتماع محور صورت گیرد. نهادی که کنش گران آن واجد رویکردی نرم و ساختارش انعطاف پذیر و باز به روی تجارب و نو آوری های روزمره در حیات اجتماعی و فرهنگی شهر و کم و کیف عملکردش محصول مشارکت جمعی عام شهروندان در فرآیند توسعه زندگی شهری باشد. شوراهای محلی هر روز بیشتر درگیر آموزش و نیز امنیت عمومی می شوند. آموزش و توانمندی سازی شهروندان برای ارتقای دانش تقویت مهارت ها، کسب عادت های صحیح زندگی اجتماعی و به روز رفتارهای مطلوب شهروندی به ویژه در راه بهره گیری مناسبات از امکانات شهری از جمله ضرورت های مدیریت شهری در توسعه فرهنگ شهرنشینی قلمداد می شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: شورای شهر ، مدیریت شهری ، مشارکت ، حگومت های محلی