اثربخشی روش تدریس جیگ ساو بر خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی در درس آمار و مدل سازی در بین دانش آموزان علوم انسانی دوره دوم متوسطه

هدف تحقیق حاضر، بررسی اثربخشی روش تدریس جیگ ساو بر خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی در درس آمار و مدل سازی در بین دانش آموزان علوم انسانی دوره دوم متوسطه می باشد. روش تحقیق از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه شاهد، و جامعه آماری نیز شامل کلیه دانش آموزان دختر شاخه علوم انسانی مقطع دوم متوسطه در شهرستان ارومیه می باشد. به منظور اجرای پژوهش، ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، یک کلاس ۳۶ نفری انتخاب، و به صورت تصادفی اعضای آن به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند با انجام پیش آزمون برای هر دو گروه، تدریس مباحثی از کتاب آمار و مدل سازی برای گروه کنترل به صورت سنتی توسط معلم مربوطه، و برای گروه آزمایش توسط محقق صورت گرفت. بعد از اتمام ده جلسه آموزش، مجددا دو ابزار ذیل به عنوان پس آزمون، روی افراد گروه نمونه اجرا شد.  برای اندازه گیری متغیرها، از مقیاس خودکارآمدی ریاضی قنبرزاده علمداری و مقیاس اضطراب ریاضی پلیک و پاکر استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از روش­های آماری تحلیل کوواریانس تک عاملی(آنکوا) و چند متغیری (مانکوا) استفاده گردید. نتایج نشان داد که روش تدریس یادگیری مشارکتی از نوع جیگ ساو بر خودکارآمدی ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی در بین دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

: روش تدریس جیگ ساو ، خودکارآمدی ریاضی ، اضطراب ریاض ، آمار و مدل سازی