رابطه بین تصور از خدا و امید به زندگی در بیماران دچار سوختگی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تصور از خدا و امید به زندگی در مصدومان سوختگی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی از نوع رگرسیون بود. جامعه پژوهشی شامل تمام بیماران بستری در بیمارستان تخصصی سوختگی شهر تهران بود. نمونه پژوهشی به روش نمونه گیری در دسترس به تعداد ۹۰نفر انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های تصور از خدا (سیاهه وضعیت مذهبی گرینوی و همکاران، (۲۰۰۳ و امید به زندگی هرث (۱۹۹۲) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها حاکی از روابط معنادار تصور از خدا و مولفه های آن با امید به زندگی بودند. علاوه براین تحلیل رگرسیون نشان داد ترکیب متغیرهای پیشبین میتوانند امید به زندگی را پیشبینی (۰۰۰/۰=F=(۸۵/۴)=۲۵/۱۹۶,p و واریانس تغییرات آن را به میزان ۰/۵۴ تبیین کنند. علاوه براین، در بررسی نقش هر مولفه در این پیشبینی مولفه تصور مثبت از خدا (ترکیب مولفه های مراقبت از خود و حضور خدا) قادر به پیشبینی معنادار امید به زندگی میباشد( β=۰/۶۲ ، .(α= ۰/۰۳ براین اساس میتوان نتیجه گرفت که معنویت و تصور از خدا نقش مهمی در پرورش امید در بیماران سوختگی دارد و از آنجایی که امید در پیشروی درمان و نیز بهزیستی در زندگی بعد از دوره درمان مهم است، مداخلات معنوی و در این بین توجه به نگرش و تصور از خدا میتواند اثرات مثبت و نتیجه بخشی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تصور از خدا ، امید به زندگی ، بیماران سوختگی