تاثیر تناوب زراعی بر مصرف انرژی و انتشارات محیط زیستی در تولید جو با رویکرد ارزیابی چرخه حیات( مطالعه موردی :دشت مغان)

انتخاب یک تناوب مبتنی بر جنبه های حفاظت محیط زیست شرط اساسی افزایش بهره وری در دراز مدت است از طرفی کمبود ماده آلی خاک و تبعات آن یکی از مشکلات اصلی در جهت کشاورزی پایدار میباشد . محدودیت منابع در بخش کشاورزی و نیاز به افزایش تولید محصولات کشاورزی برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده ناشی از رشد جمعیت از یک سو، و نیز ضرورت انجام مبارزه ی مدیریت شده با آفات از سوی دیگر، باعث شده تا فشار بر منابع تولید بخش کشاورزی به فشار بر محیط زیست منجر شود. یکی از محدودیتهای استفاده از نهاده ها در بخش کشاورزی انتشار آلاینده های مختلفی است که اثرات منفی بر محیط زیست دارند. در این تحقیق اثرات زیست محیطی در تولید محصول جو در استان اردبیل شهرستان پارس آباد به روش ارزیابی چرخه حیات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اطلاعات لازم برای این تحقیق با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه با کشاورزان و مسئولین سازمانهای مربوطه به دست آمد و با استفاده از نرم افزار سیماپرو این اطلاعات ارزیابی و تحلیل شد. برای جلوگیری از لطمه و زیان اقتصادی آلاینده ها در مراحل تولید میتوان آنها را شناسایی کرده و در جهت کاهش آن اقدام کرد.هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیرات زیست محیطی تولید محصول جو و برخی محصولات زراعی متداول در شهرستان پارس آباد با استفاده از ارزیابی چرخه حیات، طی سالهای زراعی ۹۹ تا ۰۰۱۱ است. همچنین، برآورد میزان انتشار آلاینده ها در فرآیند تولید محصول جو به محیط زیست و ارائه راهبردهایی در زمینه کاهش تاثیرات زیست محیطی تولید محصول جو و در کنار آن برخی محصولات جایگزین در این منطقه از اهداف دیگر این تحقیق است.نتایج ارزیابی چرخه حیات نشان داد که با توجه به شاخص های میانی در تولید یک کیلوگرم یونجه، بالاترین تاثیر زیست محیطی مربوط به استفاده از سوخت دیزل است و همچنین در تولید یک کیلوگرم عدس، بالاترین تاثیر زیست محیطی مربوط به استفاده از سوخت دیزل به همراه بذر مورداستفاده درکشت است. همچنین در تولید یک کیلوگرم جو، بالاترین تاثیر زیست محیطی مربوط به استفاده از بذر جو به همراه سوخت دیزل درکشت جو می باشد. در تولید یک کیلوگرم ذرت، بالاترین تاثیر زیست محیطی مربوط به استفاده سوخت دیزل به همراه کود نیتروژن درکشت ذرت است. بطورکلی، ، بالاترین تاثیرات زیست محیطی در کشت عدس و کمترین تاثیرات زیست محیطی در کشت جو از نقطه نظر شاخص های پایانی مشاهده شد.تاثیر بالای استفاده از کودهای شیمیایی در تاثیرات زیست محیطی ناشی از تولید ذرت است که در نوع خود میتواند قابل توجه باشد و این امر تاثیر بلند مدت استفاده از منابع معدنی را در پارامترهای زیست محیطی نشان میدهند. در این ارتباط، بالا بودن مصرف کود نیتروژن در تولید ذرت می تواند یکی از اصلی ترین دلایل باشد. یکی دیگر از نتایج مصرف بیش از حد سوخت است که میتواند ناشی از استفاده از ماشینهای کشاورزی مستهلک باراندمان پایین باشد. تمامی این مسائل میتوانند دست به دست هم داده و تاثیرات زیست محیطی تولید یک محصول را افزایش دهند. بر اساس نتایج این تحقیق، می توان ادعا کرد که کشت عدس بالاترین تاثیرات زیست محیطی و کشت جو کمترین تاثیرات زیست محیطی را ازنقطه نظر شاخص های پایانی دارند.