ارزیابی راهبردی توانهای اکوتوریستی و ظرفیت گردشگری ورزشی در توسعه پایدار

یکی از کاربردهایی که اخیرا در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته، مدیریت و برنامه ریزی برای توسعه گردشگری در نواحی محروم و دارای پتانسیل های لازم برای گسترش گردشگری می باشد. گردشگری یکی از بخش های مهم اقتصادی است که توانسته به عنوان یک صنعت پاک مطرح شود و ضمن افزایش درآمدهای ارزی برای اقتصاد ملی، کمک شایسته ای به رونق اشتغال و ایجاد درآمد نماید. یکی از مهمترین عوامل جذب گردشگری شناخت پتانسیل های گردشگری یک مکان می باشد. در این راه آشنایی با استعدادهای طبیعی یک منطقه از اولویت های ارائه شناسنامه گردشگری یک منطقه است. طبق آمارهای بدست آمده ایران از نظر جاذبه های گردشگری در بین ۱۰ کشور اول جهان قرار دارد. این مقاله درصدد است تا با بیان اهمیت و ضرورت توسعه طبیعت گردی بیابان و نقش طبیعت گردی بیابان در اقتصاد ملی و منطقه ای و پیامدهای اجتماعی آن، راهبردهایی منتج از بررسی جاذبه های اکوتوریسمی مناطق بیابانی ایران، ظرفیت ها و پتانسیل های آن و نقش اجتماعی مردم و مدیران در توسعه اکوتوریسم بیابان در ایران را، با امکان سنجی جاذبه های طبیعی این نواحی و با رویکرد توسعه پایدار اکوتوریسمی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

بیابان ، اکوتوریسم ، گردشگری ورزشی ، توسعه پایدار