بررسی روشهای بهسازی شبکه های فاضلاب و کنترل آلودگی محیط زیست بدون حفر ترانشه

امروزه استفاده از روش های مدرن نظیر روش حفاری بدون ترانشه برای تعمیر شبکه فاضلاب، در اغلب کشورهای دنیا توسعه یافته است. عمر زیاد شبکه فاضلاب در بسیاری از شهرها و در نتیجه، خوردگی در اغلب خطوط منجر به افزایش زبری و فروریختن شبکه و در پی آن مشکلات ترافیکی، اجتماعی و زیست محیطی شده است. تعمیر فاضلاب روهای آسیب دیده با روشهای قدیمی و لوله گذاری های مجدد با حفر ترانشه، کاری بسیار مشکل می باشد، لذا روش های نوین تعمیر، بهسازی و بازسازی شبکه های فاضلاب مدتهاست که درکشورهای پیشرفته در حال اجرا است. در برخی از روشهای تعمیر و نوسازی بدون ترانشه در خطوط لوله فاضلاب، انسداد لوله فاضلاب بالادست و پمپاژ فاضلاب به لوله های پایین دست ضروری است. به این منظور بالادست لوله آسیب دیده به کمک تجهیزاتی به نام پلاگ و پکر مسدود میشود و سپس برای جلوگیری از پسزدگی، فاضلاب به سمت لوله های پایین دست پمپاژ میشود که با توجه به میزان و زمان پمپاژ، این انتقال بسیار هزینهبر است. بازسازی و نوسازی خطوط لوله شبکه فاضلاب به دو روش کلی حفاری ترانشه باز و بدون ترانشه۱ انجام می شود. در حفار ی ترانشه باز پس از برچیدن سطح رویی ابتدا حجم خاک موجود بر روی لوله آسیب دیده برداشته شده و پس از عملیات تعمیر مجددا سطح به حالت اول بازگردانده می شود. در صورت ی که، روش ها ی بدون ترانشه نیازی به برداشتن و مجددا برگرداندن حجم خاک موجود بر روی لوله نیست و عملیات تعمیر با استفاده از آدم روها و تجهیزات ویژه انجام می شود.بنابراین امروزه در دنیا از روشهای مدرن ترمیم لوله های فاضلاب در محل بدون حفر ترانشه استفاده می کنند. در تحقیق حاضر به بررسی تعدادی از این روشهای ترمیم شبکه های فاضلاب در راستای حفظ محیط زیست و کاهش اثرات سوء اجتماعی و اقتصادی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

ترمیم شبکه فاضلاب ، حفاری بدون ترانشه ، شبکه فاضلاب ، نوسازی و بازسازی