بررسی و برنامه ریزی قابلیت ها، موانع و محدودیت ها در مدیریت توسعه پایدار گردشگری

امروزه صنعت گردشگری، بزرگترین و متنوع ترین صنعت در جهان به حساب می آید.کشور ایران بهرغم اینکه در ردیف ۱۰ کشور اول دنیا از نظر برخورداری از جاذبه های گردشگری قرار دارد، از نظر جذب توریسم و گردشگر، نهتنها در بین کشورهای دنیا، بلکه در بین کشورهای خاورمیانه نیز جایگاه شایسته و مطلوبی ندارد.توسعه گردشگری در ایران نیازمند توجه به مولفه هایی است که در پیشبرد این هدف موثر هستند. بند ۳۴ الگوی »ایرانی-اسلامی پیشرفت«، رمز توسعه گردشگری را حمایت بخش خصوصی و ایجاد زیرساختهای مناسب برای آن میداند. بی گمان این جمله حرف تازهای نیست و سالها است که در گوشه کنار، بین مسئولان و دولتمردان و عوامل دستاندرکار در امر گردشگری مطرح میشود. شاید این جمله باید از حالت گفتار خارج شده و شکل عملی به خود بگیرد و به صورت اجرایی پیاده شود تا بتوان به طور ملموس آن را در جامعه دید و از نتایج آن بهره برد. گردشگری مجموعه و نظامی از عناصر به هم پیوسته میباشد که در تمامی مراحل با هم در تعامل میباشند. از جمله این عناصر، زیرساخت ها میباشند که از نقشی حیاتی در فرآیند گردشگری و توسعه آن برخوردارند.آنچه که در توسعه زیرساخت ها قابل توجه است، استفاده جامعه میزبان از این تسهیلات است. بدین گونه توسعه گردشگری منجر به توسعه فرابخشی در جامعه میزبان بخصوص جوامع شهری شده و میزان رضایت از زندگی مردم بومی را افزایش میدهد.

کلیدواژه ها:

توسعه گردشگری ، توسعه پایدار ، مدیریت ، قابلیت ها ، محدویت ها