مقایسه ناگویی هیجانی، تحمل ابهام و حمایت اجتماعی در کودکان با و بدون اتیسم

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ناگویی هیجانی، تحمل ابهام و حمایت اجتماعی در کودکان با و بدون اتیسم انجام شد. روش این پژوهش از نوع علی– مقایسه ای (مورد- شاهدی) میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان مبتلا به اوتیسم ۵ تا ۱۰ ساله عضو انجمن اتیسم و اداره بهزیستی شهر اردبیل و همچنین کودکان عادی این دامنه سنی شهر اردبیل در سال ۱۳۹۹ بودند. حجم نمونه مورد مطالعه شامل ۶۰ نفر ۳۰) نفر کودک مبتلا به اختلال اتیسم و ۳۰ نفر کودک عادی) بودند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس حمایت اجتماعی ثامنی، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه تحمل ابهام استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS۲۰ صورت گرفت. نتیجه به دست آمده نشان داد که بین ناگویی هیجانی، تحمل ابهام و حمایت اجتماعی در کودکان با و بدون اتیسم تفاوت معنادرای وجود دارد .(p< ۰/۰۱) به طوری که میانگین نمرات ناگویی هیجانی و مولفه های آن در کودکان اتیسم بالاتر و میانگین تحمل ابهام و حمایت اجتماعی و مولفه ها آن این کودکان پایین تر از کودکان بدون اتیسم می باشد .(p< ۰/۰۱) نتایج به دست آمده بر لزوم توجه به این متغیرها در کودکان اتیسم تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، تحمل ابهام ، حمایت اجتماعی ، اتیسم