رابطه شادکامی و رضایت از زندگی والدین و خودکارآمدی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی بین شادکامی و رضایت از زندگی والدین و خودکارآمدی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی صورت گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران ودانش آموزان دختر پایه چهارم مقطع ابتدایی دبستان دولتی در ناحیه چهار مشهد مقدس درسال تحصیلی۱۳۹۹- ۱۴۰۰ بودند. به منظور دست یابی به هدف فوق بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل (۲۰۱۳) تعداد ۱۲۰ نفر به عنوان گروه نمونه به صورت تصادفی مرحله ای از بین جامعه آماری انتخاب شدند. بدین منظور از پرسشنامه رضایت از زندگی داینر، پرسشنامه استاندارد شادکامی آکسفورد، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس استفاده شد و با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه درنرم افزار SPSS تحلیل شدند. جهت بررسی روایی پرسشنامه ها از روایی صوری و تایید اساتید استفاده شده است. برای تعیین پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که کلیه متغیرها، دارای ضریب بیشتر از ۰,۷ بوده اند لذا پایایی آنها نیز مورد تایید قرار گرفته است. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شادکامی والدین، رضایت از زندگی والدین با خودکارآمدی دانش آموزان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، رضایت از زندگی ، خودکارآمدی.