بررسی جلوه های عرفانی در سروده های محمد مهدی جواهری

محمد مهدی جواهری شاعری دینی و آیینی است. در بیشتر اشعار او آیات قرآن و نشانه های عشق به خداوند و اطاعت از او وجود دارد. به قرینه ی اشعار و اشارات قرآنی آن میتوان به داشتن گرایش عرفانی جواهری و بیان جلوه های عرفانی به یقین اشاره کرد. درد و رنج تصوف و میل به اطاعت اوامر حق و عمل به آن و انتشارش به طور مستقیم و غیرمستقیم در اشعار جواهری به چشم می خورد. این مقاله به روش توصیفی -تحلیلی در پی این هدف است جلوه های عرفانی اشعار محمد مهدی جواهری آشکار و معرفی شود. این نتیجه حاصل شده است که جلوه های عرفانی در اشعار محمد مهدی جواهری در قالب صفات عشق، فنا، وحدت، نفی و اثبات، صبر، ظرفیت وجودی و پیر طریقت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

عرفان ، سلوک ، تصوف ، محمد مهدی جواهری ، شعر