رویکردهای مدل سازی سیستم های زیرساخت دارای وابستگی متقابل از منظر تاب آوری

دردنیای امروزی، استمرار زندگی در جوامع بشری بدون فعالیت مستمر زیرساخت های حیاتی امکان پذیر نیست. از این رو نحوه بهره برداری و حفاظت از زیرساخت های حیاتی مورد توجه مطالعات بسیاری قرار گرفته است. یکی از زمینه های اصلی در مطالعات زیرساخت ها چگونگی مدل سازی سیستم ها به خصوص با وجود وابستگی های بین آن هاست. در این مقاله، مروری بر مطالعات اخیر در مورد چگونگی مدل سازی سیستم های زیرساخت دارای وابستگی متقابل انجام شده است. هدف این مطالعه شناسایی راهکارهای حفاظت بیشتر از سیستم ها در برابر اختلالات پیش آمده در یک سیستم و جلوگیری از انتشار آن به سیستم های دیگر است. یکی از مفاهیم موثر در مطالعه اثرات اختلال و قطعی های آبشاری، مفهوم تاب آوری سیستم است. بهبود تاب آوری که نزدیک ترین مفهوم به پدافند غیرعامل در حوزه زیرساخت است، می تواند درک صحیحی از احتمال استمرار فعالیت زیرساخت های وابسته ارائه نماید. بنابراین، در این مقالهی مروری، نحوه مدل سازی وابستگی در سیستم های زیرساخت با رویکرد تاب آوری سیستم در برابر تهدیدات بررسی شده است. در این راستا، انواع رویکردهای مدل سازی با دسته بندی به پنج گروه تجربی، عامل-محور، دینامیکی، اقتصادی و شبکه ای معرفی و بررسی شده اند. انتهای مقاله، چالش های پیش روی محققین برای انجام مطالعات بیشتر تصویر شده است. موارد ارائه شده می تواند راهگشای بسیاری از پیشرفت های آتی در زمینه مدل سازی زیرساخت های وابسته باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم های زیرساخت ، وابستگی متقابل ، مدل سازی ، اختلال سلسله وار ، تاب آوری