تحلیلی بر تشدید منازعات منطقه ای در دوران ابهام قطبیت ساختار سیستم بین الملل: مطالعه موردی غرب آسیا (۱۹۹۱-۲۰۱۹)

قطبیت، اشاره به توزیع قدرت در جامعه بین المللی و بنابراین توصیف ماهیت سیستم بین المللی دارد. مهم ترین بحث قطبیت، ارتباط بین قطبیت و ثبات سیستم بین الملل است. بدین ترتیب، قطبیت ساختار سیستم بین الملل و ارتباط آن با صلح و ثبات سیستم بین الملل و سیستم منطقه ای از مسائل مهم درخور پژوهش است. به دلیل اینکه قطبیت، جامع ترین و رایج ترین مفهوم در پارادایم رئالیستی است؛ بنابراین نگارنده درصدد کاربست نظریه رئالیسم ساختاری کنت والتز و یکی از بحث های اصلی آن یعنی توزیع قدرت یا قطبیت، برای تحلیل بی ثباتی و منازعه در غرب آسیا پس از ساختار دوقطبی دوره جنگ سرد است. براساس نظرات کنت والتز در بحث توزیع قدرت و قطبیت، ساختار دوقطبی دوره جنگ سرد، تا حدودی سیستم باثبات و صلح آمیزی را به ارمغان آورد؛ اما با پایان جنگ سرد و ساختار دوقطبی، غرب آسیا وارد موجی از منازعات متعدد اعم از منازعات بین دولتی، منازعات بین هویتی و منازعات میان دولت ها و گروه های غیردولتی شد؛ ازاین رو سوال اصلی این است که ساختار سیستم بین الملل چه تاثیری بر تشدید منازعات در منطقه ی غرب آسیا داشته است؟ نتایج پژوهش نشان می دهد که ابهام در قطب بندی ساختار سیستم بین الملل، عامل اصلی در شکل گیری بی ثباتی و منازعه در غرب آسیا است. در این مقاله روش پژوهش توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری داده ها کیفی است. 

کلیدواژه ها:

ابهام قطبیت ، منازعه ، غرب آسیا ، ساختار سیستم بین الملل ، واقع گرایی ساختاری