طراحی کانون شهروندی (خانه شهروند در بافت قدیم شهر شیراز) با تاکید بر فرهنگ و روابط اجتماعی

انسان در طول زندگی اش هرگز در هیچ قالبی از فضای زیستی جای نگرفته و جای داده نیز نیامده است انسانهایی که برای خود ، به میل و به سلیقه خود فضایی برای سکونت و مکانی برای عبادت ساختند، با گذشت روزگار و پدیدار آمدن اندیشه هایی تازه و با آفریده شدن ابزارهایی کالبدی -فضای تازه ،خود آنچه ساخته بودند را دگرگون کردند و احترام به فراوردههای خویش را مقارن با حفظ صوری وکالبدی آن ندانستند اما سوای تظاهرات فردی زندگی انسانی که به حیات این جهان اش بیشتر وابسته اند وسوای تمایلات درونی و ذاتی وی به کاوش در کائنات و به جستجو در عالم معنی که تا امروز گنجینه هایی عظیم از فراودههای فکری بار آورده اند انسان نیازمند فضایی است که در آن خود را با دیگران بیابد وتظاهرات اجتماعی خویش را درآن و با دیگران با نمایش گذارد زندگی اجتماعی و ارتباطات آزاد جمعی و در پی بروز رشد وپرورش فکری فردی و جمعی آنان تجلی اندیشه ها ، احساس ، رفتارها و روابطی را موجب می گردید که ر ظرف زمان به برقراری تداوم وارز شهایی آزاد و جمعی آنها می انجامید. برگزاری چنین رفتارها و روابطه های جمعی در حیطه مکانی خاص و در قالب کالبدی -کاربردی خاص و در طول سالیان ، نوعی بینش اجتماعی مبتنی بر م شارکت وم سئولیت جمعی را در برابر تجربه زندگی فردی پدید آوردآنچه بردا شت معمول ومتداول ما از قالب ا ست در شکلی بی تغییر و بی قابل تکثیر و تکرار خلاصه می شود این قالب که در لحظه تدبیر و تدوین نمی تواند خالی از آندیشه ها و سلیقه هایی منعین باشد ، بالافاصله پس از ساخته شدن به صورت ظرفی در می آید که نمی تواند مظروف خود را به هیچ قید وشرطی در خود نگاه دارد. ساختمان بنا شده جسم تثبیت شده ای در فضای مکانی - زمانی است که تداومل اعتبار ارزشهای کاربردی ومعنوی اش در گروه ثابت ماندن اندیشه ها ، رفتارها، نیازها و سلیقه های مردمانی ا ست که در آن زندگی می کنند پس هر بنایی می تواند دیر یا زود، در جهان رابطه های معنوی ، فاقد کارایی معنوی شود وروی به ویرانی گذارد هر گاه اندیشه هایی و نیازهایی پدید آورنده آن کمرنگ شود یا رو به زوال گذارد.

کلیدواژه ها:

کانون شهروندی ، خانه شهروند ، بافت قدیم ، فرهنگ ، روابط اجتماعی ، شیراز