بررسی تطبیقی توسعه فناوری اطلاعات در تبادل فرهنگ و تمدن و تاثیر آن در آموزش معماران

برای رسیدن به فضای آموزشی مناسب، ابتدا باید به طراحی روش آموزشی متناسب با این کنشها پرداخت. روش آموزش موسوم به نظام کارگاهی که در گذشته وجود داشت شیوه موثری برای تامین این خواسته ها است. برخی گمان میکنند با ورود رایانه به نظام آموزشی، نظام کارگاهی اعتبار خود را از دست میدهد، در حالی که هم اکنون استفاده افراطی از کامپیوتر به ویژه در سالهای اولیه آموزش مورد تردید قرار گرفته است، رایانه تاکنون نتوانسته جای ذوق هنری و اندیشه خالق را بگیرد، از آنجا که نمیتوان به نفی دستاوردهای رایانه پرداخت بهتر است در نظام آموزشی کارگاهی جایگاه شایستهای برای رایانه در نظرگرفت .پیش از ظهور سیستم های نوین آموزشی، آموزش معماری در قالب مدرسه و دانشگاه به شیوه سنتی انجام میگرفت، آموزشی هدفدار بود و مهارتی به شاگرد آموزش داده نمی ۵ شد مگر آنکه راه به کار گرفتن آن نیز نشان داده میشد. این آموزش از طریق نظری و عملی، توامان و در محل خلق اثر صورت میگرفت. در آموزش معماری به شیوه مدرن، به تدریج از اهمیت آموزش به شیوه عملی کاسته شده و جای آنرا تئوری هایی بدون درک شیوه استفاده کرده است. می توان دانشگاه های هوشمند را فضایی آموزشی در نظر گرفت که تحقق جامعه دانایی محور را میسر خواهد ساخت. در این راستا در پژوهش حاضر اساس آموزش معماری با محوریت فناوری اطلاعات در عصری که دیجیتالی شدن در هزاره سوم حرف اول را می زند و در چند سال آینده شاهد پیشرفت بیشتر کشورمان در این زمینه و حضور هر چه بیشتر ابزار هوشمند در کلیه فضاها خواهیم بود؛ در نظر گرفته شده است. در پژوهش حاضر ابتدا به بررسی دیدگاه هایی در رابطه با آموزش و رویکردهای نوین آموزشی، آموزش معماری پرداخته شده و در ادامه به تاثیر حضور فناوری اطلاعات و ابزارهای نوین آموزشی در آموزش معماری و تاثیر آن در انعطاف پذیری فضا پرداخته شده است. در گام بعدی به بررسی سیستم های هوشمند ساختمانی که در طراحی دانشکده معماری به کار گرفته شده است؛ پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

دانشگاه هوشمند ، فناوری اطلاعات ، آموزش معماران ، آموزش الکترونیکی