تمایل به فرزند آوری و عوامل مرتبط با آن در ایران: یک مطالعه ملی

مقدمه: توجه به ضرورت موضوع فرزندآوری و خلاء مطالعات ملی در این خصوص محققان را بر آن داشت تا میزان تمایل به فرزند آوری و عوامل مرتبط با آن را در میان مردم ایران مورد بررسی قرار دهند. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه جمعیتی بود، که به صورت مقطعی در شهرها و روستاهای کشور انجام شد. در مجموع تعداد ۲۰۹۳۵ نفر]زنان متاهل در سنین باروری (۴۹-۱۵) و مردان متاهل با همسرانی در سنین باروری از ۳۲ استان سراسر ایران در این مطالعه شرکت کردند . یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن مخاطبان (۸/۲۳) ۳۶/۲۸ سال گزارش شد. نتایج مطالعه نشان داد که ۳۱/۸ درصد از پاسخگویان به فرزندآوری تمایل دارند. نتایج حاصل از به کارگیری آزمون رگرسیون لجستیک در این مطالعه نشان داد عدم تمایل به فرزندآوری با متغیرهایی مانند سن بیشتر ارتباط معنادار دارد. همچنین بخت عدم تمایل به فرزندآوری در افراد با درآمد "بد/خیلی بد" حدود ۲/۸۲ برابر افراد با درآمد " خیلی خوب/ خوب" و در کسانی که داشتن ۲ فرزند را کافی می دانستند حدود ۴/۹۶ برابر افرادی بود که بیشتر از ۳ فرزند را کافی می دانستند. بخت عدم تمایل به فرزندآوری در زنان حدود ۱/۴۴ برابر مردان، در شیعیان حدود ۱/۴۹ برابر اهل تسنن و در شهرنشینان حدود ۱/۳۶ برابر روستاییان بود. بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند تصویری از وضعیت فعلی تمایل به فرزندآوری ایرانیان را نشان داده و راهنمای عمل مسئولان در برنامه ریزی های ذی ربط قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

Fertility desire ، population-based study ، Urban and rural populations ، Iran ، تمایل به فرزندآوری ، جمعیت ، مطالعه جمعیتی