نقش مترو در سیستم حمل و نقل شهری و تاثیر آن بر مدیریت زیست محیطی

مترو تهران دارای طرح جامعی است که کل شهر تهران را به صورت شبکه در این طرح جامع قرار داده و راه اندازی خطوط مترو براساس این طرح جامع هست. البته این احتمال وجود دارد که به دلیل شرایطی که در سطح شهر حادث شده تغییراتی ایجاد شود، سیستم حمل و نقل شهری ایده آل، سیستمی است که سرعت، نظم و آسایش را با یکدیگر تلفیق کند. سرویس حمل و نقل همگانی موثر باید ابتدا تعداد زیادی از مسافران را با کارایی بالا جا به جا کند و ثانیا افراد را تشویق به عدم استفاده از اتومبیل شخصی نماید. در این میان مترو از جمله سیستم های حمل و نقل شهری است که امروزه بویژه از نظر صرفه جویی در مصرف انرژی، مورد توجه جهانی می باشد.اولین متروی جهانی حدود۱۴۰ سال پیش در شهر لندن تاسیس و شهر های پاریس، نیویورک، مسکو به ترتیب در دهه های بعد صاحب مترو گردیدند. فکر ایجاد مترو در ایران در سال ۱۳۵۳ با توجه به مشکلات ترافیک تهران مطرح و در سال ۱۳۵۶ عملیات اجرایی آن آغاز شد. هدف مقاله حاضر نقش مترو در سیستم حمل و نقل شهری و تاثیر آن بر مدیریت زیست محیطی می باشد. نتایج نشان می دهد از منافع عمده مترو، کاهش آلودگی هوا، آلودگی صوتی، مصرف انرژی کمتر، اشغال کمتر زمین و بالا رفتن ایمنی است. همچنین بعلت محصور بودن مسیر، تعداد تصادفات و مرگ و میر به نحو بارزی کاهش می یابد. هزینه کردن برای ساخت مترو برون شهری همزمان با گسترش خطوط درون شهری یک ضرورت است، چراکه اکنون روزانه بیش از ۳ میلیون خودرو وارد کلان شهر تهران می شود و ساخت مترو برون شهری و اتصال آن با شبکه درون شهری تنها راهکار موثر برای کاهش این رقم و به تبع آن کاهش ترافیک و آلودگی ناشی از آن است. و باید مشکلات و عوارض محیط زیستی که ممکن است بر اثر توسعه و احداث خطوط مترو ایجاد شود باید پیش بینی و بررسی شوند و برای آن ها مطالعات ارزیابی اثرات محیط زیستی انجام شود.

کلیدواژه ها:

مترو ، سیستم حمل و نقل شهری ، مدیریت زیست محیطی