بررسی کارآیی فرآیند انعقاد الکتریکی در حذف باکتری های کلیفرم از فاضلاب بیمارستانی

سابقه و هدف:  بیمارستان ها، به عنوان یکی از مهم­ترین سازمان­های اجتماعی، نقش عمده­ای در تامین، حفظ و ارتقای سلامت افراد جامعه دارا می باشند. فاضلاب های بیمارستانی دارای انواعی از آلاینده ها شامل ترکیبات شیمیایی خطرناک و میکروارگانیسم­های بیماری­زا هستند. هدف از این پژوهش، بررسی کارایی فرآیند انعقاد الکتریکی در حذف باکتری­های کلی فرم از فاضلاب بیمارستانی می باشد. روش کار: نمونه­های فاضلاب به صورت نمونه برداری لحظه­ای، قبل از واحد کلرزنی از تصفیه خانه یکی از بیمارستان­های شهر بابل دریافت شد. بررسی فرایند انعقاد الکتریکی در شرایط مختلف، شامل اختلاف پتانسیل الکتریکی (۱۰، ۲۰ و ۳۰ ولت)، زمان تماس (۳۰، ۶۰ و ۹۰ دقیقه) و نوع الکترود (آهن گالوانیزه و آلومینیوم) انجام شد. قبل و بعد از انجام فرایند و بعد از ته­نشین شدن لخته ها، از میانه رآکتور نمونه ها برداشت و سپس آزمایش های تخمیر ۱۵ لوله­ای جهت شناسایی باکتری های کلی فرم  انجام گردید. یافته ها: حداکثر درصد حذف باکتری­های کلی فرم توسط الکترودهای آهن گالوانیزه و آلومینیوم به ترتیب ۷/۹۹% و ۸/۹۵% بوده است. با افزایش اختلاف پتانسیل الکتریکی و زمان تماس، درصد حذف باکتری­های کلی فرم در فاضلاب، توسط الکترود آهن گالوانیزه افزایش یافت. به طورکلی، الکترود آهن گالوانیزه در حذف باکتری های کلی فرم در فاضلاب، عملکرد بهتری نسبت به الکترود آلومینیوم در زمان تماس بیشتر از ۶۰ دقیقه داشته است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش مبین آن است که فرایند انعقاد الکتریکی، یک روش موثر در حذف کلی فرم ها از فاضلاب بیمارستانی بوده و می تواند به عنوان یک روش گندزدایی تکمیلی مطرح باشد.  

کلیدواژه ها:

Electrocoagulation ، Coliforms ، Hospital wastewater ، انعقاد الکتریکی ، کلیفرم ، فاضلاب بیمارستانی