بررسی سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت وا رتباط آن با مسخصات دموگرافیک در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی فاطمه الزهرا رامسر

سابقه و هدف: یکی از دوره های حساس از نظر انجام رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، دوره جوانی می باشد. با توجه به اهمیت بررسی کیفیت زندگی به عنوان یکی از شاخصهای مهم سنجش سلامت و اهمیت بررسی ابعاد آن و به ویژه با توجه به اهمیت بررسی تاثیر سبک زندگی، مطالعه حاضر با هدف بررسی مولفه های سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش مقطعی و از نوع توصیفی -تحلیلی می باشد. جامعه مورد بررسی شامل ۲۰۰ دانشجوی دانشکده پرستاری فاطمه زهرا (س) رامسر در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شده اند. روش جمع آوری داده ها عبارتست از یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته با تایید روایی و پایایی قبلی که توسط واحدهای مورد مطالعه در قالب مصاحبه با انعطاف پذیری متوسط تکمیل شده است. داده ها با استفاده از SPSS۲۰ مورد آنالیز قرار گرفتند.  ) یافته ها: میانگین نمره کل سبک زندگی سالم در دانشجویان ۲۰/۰۱±۹۶/۱۲۹ بود. در این مطالعه، دانشجویان بالاترین امتیاز را در بعد مسئولیت پذیری درباره سلامت، کسب نمودند که می تواند به دلیل رشته تحصیلی و سطح بالای آگاهی آنان درباره مسائل بهداشتی باشد. بین فعالیت جسمانی و جنسیت (۰/۰۲۸=P) و همچنین بین فعالیت جسمانی و محل سکونت، رابطه معنی داری برقرار بود؛ به این صورت که دانشجویان خوابگاهی به طور معنی داری کمتر از دانشجویانی که با خانواده (۰/۰۴=P) و با دوستان (۰/۰۰۹=P) زندگی می کردند، فعالیت جسمانی داشتند. نتیجه گیری: میانگین نمره سبک زندگی در دانشجویان ساکن خوابگاه در محدوده پایینی قرار داشت؛ بنابراین طراحی و اجرای مداخلات آموزشی استاندارد و نیز برقراری سیستم های حمایتی مختلف در ابعاد تغذیه ای، تفریحی، فرهنگی و رفاهی ضرورری به نظر می رسد.  

کلیدواژه ها:

Life style ، Health promotion ، Student ، سبک زندگی ، ارتقا سلامت ، دانشجویان