بررسی اثربخشی هنردرمانی گروهی بیانگر بر دشواری های تنظیم هیجان (مطالعه موردی بهزستی شهرستان زاهدان)

در این پژوهش به بررسی اثر بخشی هنردرمانی گروهی بیانگر بر دشواری های تنظیم هیجان می پردازیم.جامعه آماری این تحقیق شامل تمام مراکز بهزیستی شهرستان زاهدان و نمونه شامل ۱۰ نفر از نوجونان این مراکز می باشد. از لحاظ روشی که دنبال میکند شبه آزمایشی ، پیش آزمون-پس آزمون و آزمون پایداری با گروه گواه است . متغییر مستقل مداخله هنردرمانی گروهی و متغییرهای وابسته این پژوهش دشواری تنظیم هیجان بوده است که جهت اندازه گیری مقیاس از پرسشنامه ی مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمرDERS استفاده شده، مقیاس اولیه دشواری در تنظیم هیجان یک ابزار سنجش ۴۱ آیتمی خودگزارش دهی بود که برای ارزیابی دشواری در تنظیم هیجانی از لحاظ بالینی تدوین شد. آیتم های این مقیاس بر اساس گفتگوهای متعدد با همکاران آشنا با متون تنظیم هیجان تدوین و انتخاب شد. بر اساس داده های حاصل از عزیزی ، میرزایی و شمس (۱۳۸۸) میزان آلفای کرونباخ این پرسشنامه ۰.۹۲ برآورد شده .در پایان جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار spssاستفاده گردیده است.

کلیدواژه ها:

هنردرمانی ، دشواری های تنظیم هیجان ، بهزیستی ، اثربخشی