اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و تعهد زناشویی مادران کم توان ذهنی شهر تهران

داشتن فرزند کم توان ذهنی می تواند زندگی اعضای خانواده و به ویژه مادر را دستخوش تغییر کند. هدف از پژوهش حاضرتعیین اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و تعهد زناشویی مادران کم توان ذهنی شهر تهران می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه مادران کم توان ذهنی شهر تهران می باشد. نمونه آماری شامل۳۰ نفر از مادران می باشد که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم بندی شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و تعهد زناشویی آدامز و جونز جمع آوری و به وسیله نرم افزار SPSS و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد در هر دو فرضیه مقدار F از سطح معناداری ۰.۰۵ کمتر می باشد پس فرضیه ها پذیرفته می شود و روانشناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و تعهد زناشویی مادران کم توان ذهنی شهر تهران تاثیر دارد. پس از نتایج این تحقیق می توان در کلینیک های مشاوره،روانشناسی و مراکز بهزیستی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت نگر ، کیفیت زندگی ، تعهد زناشویی ، کم توان ذهنی