مقایسه کیفیت تدریس سنتی و مجازی بر خودکارآمدی و اضطراب امتحان دانش آموزان ابتدایی شهر باوی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه کیفیت تدریس سنتی و مجازی بر خودکارآمدی و اضطراب امتحان دانش آموزان ابتدایی شهرباوی بود. نوع پژوهش حاضر به شیوه علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر باوی میباشد. نمونه ای به حجم ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها نشان داد روش تدریس مجازی بطور معنادار بر نمره خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان موثر است و در مقایسه با روش سنتی، تفاوت معناداری در افزایش میزان این متغیر در دانش آموزان دارد. و تدریس سنتی هم بطور معنادار بر نمره اضطراب امتحان دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

تدریس مجازی ، سنتی ، اضطراب امتحان ، خودکارآمدی تحصیلی