طراحی فضاهای اقامتی تفریحی توریستی فرهنگی با رویکرد معماری پایدار در اصفهان

یکی از کاربری های شهری که در طراحی و ساخت آن، حداقل مصرف انرژی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی از طریق تدابیر معماری پایدار مدنظر بوده و باید مورد توجه و اجرا توسط طراحان و مجریان قرار گیرد، مراکز اقامتی ، تفریحی ، توریستی و فرهنگی هستند. از آنجا که اصفهان در فصولی از سال میزبان گردشگران و علاقه مندان به تفریح و گذران اوقات فراغت است لذا هدف از این پژوهش این است تا با استفاده از راهکارهای معماری پایدار در طراحی یک مجموعه اقامتی ، تفریحی ، توریستی و فرهنگی ، پیوند معماری با پایداری در راستای کاهش مصرف انرژی از طریق پیوند معماری سنتی ایرانی با مولفه ها و شاخص ها و الگوهای معماری پایدار با الهام از معماری غربی برای گردشگران فراهم گردد.روش جمع آوری داده ها بصورت مطالعات کتابخانه ای ، مصاحبه ، مشاهده و فیش برداری است . روش تجزیه تحلیل داده ها در این پژوهش با استفاده از استنباط و استنتاج از مطالعات صورت گرفته می باشد. نتایج نشان داد پتانسیل فضاها بر حسب عملکرد و رویکرد تحقیق شامل استفاده از سقف های جاذب انرژی جهت تعدیل حرارتی درون و اطراف بنا، توجه به استفاده از عملکرد سرمایشی بادگیر در فضاهای اقامتی و تفریحی ، ممانعت از ورود نور نامطلوب به فضای داخلی با استفاده از سقف های کاذب و پوششی ، بهره مندی از سیرکلاسیون و جریان هوای طبیعی حیاط به داخل فضاها، ایجاد مکانهای تجمعی مانند گودال باغچه در حفظ و برقراری آسایش فیزیکی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، گردشگری ، طراحی بر اساس معماری پایدار ، معماری شبز ، فضاهای اقامتی