ارزیابی تاثیر مولفه های کالبدی بر تطبیق پذیری فضای نیمه باز مسکونی

با توجه به محدود شدن فضاهای باز در مسکن امروزه و تبدیل فضای باز و گسترده خانه سنتی ایرانی به فضای نیمه باز، در مسکون معاصر ارتقا کیفیت این فضا از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین احیای فضای نیمه باز در مسکن معاصر به عنوان بستر اصلی ارتباط افراد با محیط بیرون نیازمند بررسی مولفه های مطلوبیت فضایی است. مسکن، انعطاف پذیری و تطبیق پذیری به عنوان مولفه انعطاف پذیری، اجزای به هم پیوسته ای هستند. مسکن عرصه بروز حیات و رشد افراد در جوامع و در طول تاریخ بوده و در بستری که دارای مولفه های انعطاف پذیر و پاسخده باشد موجب طراحی ارتقا کیفیت فضاست. در نظر گرفتن مولفه های کالبدی تطبیق پذیری، همتراز با مولفه های مکانی موردنظر معماران، زمینه ساز تحقق الگوی مسکن تطبیق پذیر خواهد بود. این پژوهش سعی دارد مولفه تطبیق پذیری را مرتبط با هر یک از ابعاد کیفیت فضای مسکونی به دست آورد و تاثیر تطبیق پذیری در ارتقا کیفیت فضای نیمه باز را بسنجد. در ارزیابی مولفه های کالبدی فضای نیمه باز مسکونی، داده های کمی و کیفی حاصل از پرسشنامه در برداشت اطلاعات ذهنی ساکنان از کیفیت فضای مسکونی به روش توصیفی- تحلیلی مورد ارزیابی قرار می گیرد. رویکرد پژوهش، روش تحقیق «پیمایشی» بوده و نتایج حاصل از طریق تحلیل محتوا است. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل داده ها، مولفه های مختلف شامل ارتباط با محیط، کیفیت متفاوت چشم انداز و قابلیت پاسخ دهی به نیازها در ارتقا کیفیت فضای نیمه باز مسکونی موثر است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، تطبیق پذیری ، فضای نیمه باز