بررسی تاثیر شاخصه های معماری پل آبکار بر سیمای شهری تهران در دوره پهلوی اول ( مطالعه موردی : ساختمان های مسکونی شهر تهران)

معماری ایران در ادوار مختلف دچار تغییراتی گشته است. دوره پهلوی اول یکی از دوره هایی است که به دلیل آغاز مکتب معماری نو در ایران، تغییرات شگرفی در بخش های ساختمانی و عمرانی به خود دیده است که بررسی آثار معماران تحصیل کرده اروپا از جمله پل آبکار می تواند به هدف اصلی پژوهش که یافتن میزان تاثیر عوامل معماری پل آبکار بر سیمای شهری در دوره پهلوی اول است؛ کمک شایانی کند. روش تحقیق پژوهش مورد مطالعه، کاربردی و ماهیت آن مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است و منابع اطلاعاتی پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی بوده است. محدوده مورد بررسی در این پژوهش، ساختمان های مسکونی شهر تهران به ویژه ساختمان هایی است که توسط پل آبکار در دوره پهلوی اول طراحی شده است. نتایج مطالعات نشان دهنده ظهور معماری نو در ایران و به تبع آن تحولات عظیم ساختمان سازی در تهران است که این تغییرات در اثر تغییر نگاه معماران به ویژه آنهاییست که در خارج از کشور مشغول به تحصیل بوده اند و پل آبکار با استفاده از فاکتورهای مختص به خود، به درستی توانسته ساختار محتوایی و نمای بناها و ساختمان های مسکونی را تا حد زیادی تغییر دهد که نشان از توجه ویژه وی به فرهنگ ایرانی و توانایی او در استفاده از تکنیک های ساختمان سازی دارد.

کلیدواژه ها:

پل آبکار ، پهلوی اول ، ساختمان مسکونی ، سیمای شهری ، معماری