عوامل شکل دهنده بناهای بومی روستایی و تاثیر آنها بر حس تعلق مکان

سکونتگاه ها در اثر تعامل بین مولفه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شکل گرفته و با الگوبرداری از معماری غنی گذشته به تکامل میرسد. این امر در معماری بناهای روستایی پررنگ تر دیده میشود. معماری روستایی بخش عمدهای از معماری ایران محسوب میشود، که با توجه و متاثر از از نیازهای مادی و معنوی مردم روستا شکل میگیرد. مسکن روستایی برای پاسخدهی هر چه بهتر به مجموعه نیازهای اهالی روستا ناچار به ای مختلفی است که تحت تاثیرپذیری از ویژگیهای کالبدی متعددی تحت عناوین عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی بوده است. اصولا خانه های روستایی با اهداف خاصی طراحی می-شوند، که استقرار آنها در محیط با دو کارکرد زیستی و معیشتی همرا است. شناخت کافی از کیفیت های محیطی با تامین سرپناه، معنای سکونت را در ذهن ایجاد کرده و مفهوم قدرتمندی از ارتباطات بین انسان و محیط طبیعی را نیز بیان میکند.این نوع معماری به لحاظ تنوع اقلیمی، مجموعه متنوعی از ابنیه و سکونتگاه ها را در روستاهای ایران ایجاد کرده است و با توجه به تنوع جغرافیایی، اقلیمی و گوناگونی فرهنگی در هر روستا ریخت ویژه ای را رقم زده است. مسکن به عنوان عمده ترین عنصر تشکیل دهنده بافتهای روستایی تحت تاثیر عوامل گوناگونی نظیر محیط، سنتها، اقتصاد، هنجارهای حاکم بر جامعه روستایی و ... سازماندهی میشوند. نحوه استقرار و ساخت بناهای روستایی نشانگر کیفیت استفاده روستاییان از طبیعت پیرامون، نوع معیشت، زندگی و معیارهای اجتماعی، سنن و عقاید مردم است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، حس تعلق مکان ، مسکن روستایی.