اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری و احساس انسجام روانی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

آسیب روانی یک عضو خانواده، مشکل درون فردی نیست بلکه فرایند تعاملی بین اعضای خانواده است و مادران به دلیل داشتن نقش سنتی مراقبت، مسئولیتهای بیشتری را در قبال فرزند استثنایی خود ایفاء می کنند که در نتیجه با فشارها و مشکلات روانی بیشتری مواجه می شوند. هدف مطالعه تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری و احساس انسجام روانی مادران دارای کودکان با اختلال نارسایی توجه بیش فعالی می باشد. روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود که در سال ۱۳۹۸ روی ۳۰ نفر از ماردان کودکان دارای اختلال نارسایی توجه بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز درمان روانپزشکی شهر تبریز به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر)جایگزین شدند، اجرا گردید. قبل و بعد از مداخله (۱۰ جلسه۱/۵ ساعته برای گروه آزمایش) پرسشنامه تاب آوری و انسجام روانی توسط هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری و احساس انسجام روانی مادران کودکان مبتلا اختلال نارسایی توجه بیش فعالی موثر است( ۰/۰۵>P) . .مداخلات مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری و احساس انسجام روانی مادران موثر است. بنابراین جهت افزایش تاب آوری و احساس انسجام روانی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه بیش فعالی از این مداخله می توان بهره گرفت

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، احساس انسجام روانی ، نارسایی توجه بیش فعالی