روایت های یک معلم درباره افزایش حس مسئولیت پذیری دانش آموزان

هدف: مسئولیت پذیری به عنوان یکی از رکن های اخلاقی اهمیت به سزایی در جامعه امروزی دارد از همین جهت این روایت پژوهی در مورد مقوله مسئولیت پذیری و نحوه افرایش آن در دانش آموزان است.روش: رویکرد این تحقیق کیفی است و برای کشف کاربردی تر مسائل از روش تحلیل روایت استفاده شده است. به منظور جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختار یافته استفاده شده است. پس از انجام مصاحبه برای تحلیل یافته ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد.یافته ها: تحلیل این پژوهش نشان می دهد که در شکل گیری حس مسئولیت پذیری محیط و خانواده نقش به سزایی دارد از همین رو باید راهکار های مختلف برای بهبود این حس در دانش آموزان از این دو محیط شروع شود. آثار و نتایج وجود یا عدم وجود حس مسئولیت پذیری و راهکار های افزایش این حس از دیگر یافته های این پژوهش بود.نتیجه گیری: مسئولیت پذیری به عنوان یک الزام و ضرورت اخلاقی می تواند تحت تاثیر عواملی افزایش پیدا کند ولی باید به این موضوع دقت کرد که مسئولیت پذیری یک امر اختیاری است نه اجباری از همین جهت باید برای افزایش آن از فرآیند های غیر مستقیم استفاده کرد تا خود فرد آن را برگزیند.

کلیدواژه ها:

روایت پژوهی ، مسئولیت پذیری ، دانش آموزان ، خودشناسی ، تعلق.