رابطه ی خودناتوان سازی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر مشهد مقدس در دوران کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین خودناتوان سازی تحصیلی با فرسودگی تحصیلیدانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر مشهد مقدس انجام گرفته است. روش تحقیق با توجه به ماهیت پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل ۵۰ دانش آموز مشغول به تحصیل پایه های دهم، یازدهم و دوازدهم بودند که به صورت خوشه ای نمونه گیری شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی خودناتوان سازی تحصیلی جونز و رودوالت و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی سالما-آرو به صورت مجازی و اینترنتی تهیه و استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد تمامی متغیر های خودناتوان سازی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی همبستگی بالایی وجود دارد((p<۰/۱۱ و از رابطه ی معنادار ضعیفی برخوردار است. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که فرسودگی تحصیلی دانش آموزان را می توان بر اساس خودناتوان سازی تحصیلی پیش بینی کرد. با توجه به ارتباط نزدیک این سه مشخصه با هم در هرگونه برنامه ریزی آموزشی برای پژوهش و اصلاح امور، لازم است این رابطه در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

روان شناسی یادگیری ، خودناتوان سازی تحصیلی ، فرسودگی تحصیلی ، کرونا