مطالعه فراوانی و انواع غلط های املایی دانش آموزان بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی

هدف این پژوهش بررسی شیوع غلط های املایی بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی دانش آموزان تک زبانه و دو زبانه است. طرح پژوهش، توصیفی و علی-مقایسه ای است. نمونه پژوهش شامل ۲۴۲۵ دانش آموز (۱۳۶۵ پسر و ۱۰۶۰ دختر) پایه های سوم، چهارم و پنجم دبستان شهر کرج است که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای در آزمون املای طراحی شده شرکت کردند. داده ها با شاخص های آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیری و تک متغیری تحلیل شدند.  نتایج نشان داد که: ۱. دانش آموزانی که زبان فارسی، زبان اول آنها است در املا نویسی مهارت بیشتری دارند، ۲. دختران عملکرد بهتری در دیکته نویسی دارند، ۳. فراوانی غلط های مربوط به حافظه دیداری، دقت و آموزش نسبت به سایر خطاها بیشتر است، ۴. در پایه های تحصیلی بالاتر غلط های املایی کم می شوند، ۵. مشکل دانش آموزان کلاس سوم و پنجم ناشی از کم دقتی و کلاس چهارم ناشی از ضعف حافظه دیداری است. در نتیجه املا نویسی در زبان فارسی که دارای حروف هم صدا، استثناء ها، و رسم الخط پیچیده ای است، کار آسانی نیست؛ به خصوص برای دانش آموزان دوزبانه. هر چند که تاثیر گذاری ویژگی هایی همچون جنسیت بر عملکرد املا نویسی قابل کنترل نیست، اما غلط های املایی با بالاتر رفتن سال های تحصیلی کم می شوند؛ یعنی احتمالا با اختصاص زمان آموزشی بیشتر می توان با سرعت بیشتری از غلط های املایی کاست.

کلیدواژه ها:

غلط املایی ، دوزبانگی ، متغیرهای جمعیت شناختی