تاثیر بازه ی زمانی زلزله بر شدت آسیب پذیری ساختمان های بتنی

بازهی زمانی زلزله تاثیر بسزایی در مقدار خرابی سازهها دارد. از این رو ضرورت دارد مطالعات دقیقی برای شناخت منابع لرزهای با امکان تولید زلزلههای با دوام زیاد در ایران انجام گیرد و تاثیرات دوام بر کاهش مقاومت سازهها به هنگام طراحی لحاظ گردد. این مسئله نه تنها در زلزلههای با دوام بالا ممکن است باعث خرابی سازهها شود، بلکه در صورت رخداد پس لرزههای نسبتا شدید نیز میتواند منجر به خرابی آنها گردد. در این مقاله به بررسی عملکرد سازههای بتنی تحت تاثیر زلزلههای با مدت زمان موثر متفاوت پرداخته میشود و تاثیر کاهش سختی و مقاومت اعضای سازه در اثر حرکات رفت و برگشتی زلزله مورد ارزیابی قرار میگیرد. برای این منظور سه ساختمان بتنی ۳، ۹ و ۱۵ طبقه توسط نرمافزار اجزای محدود Seismostruct ۲۰۱۶ مدلسازی شده و تحت تاثیر رکوردهایی که از نظر انرژی مقیاس شده و شرایط خاک یکسانی دارند قرار میگیرند. این رکوردها از نظر مدت دوام موثر متفاوت است تا بتوان تفاوت رفتار سازه را در دوامهای مختلف بررسی نمود. نتایج تحلیل غیرخطی تاریخچهی زمانی روی سازه با رکوردهای اشاره شده نشان میدهدکه تعداد مفاصل پلاستیک ایجاد شده و تغییر مکان بیشینه در زلزلههای با دوام بالا به مراتب بیشتر از زلزلههای با دوام کم است. همچنین مطالعهی رفتار ساختمانها طی زلزلههای با دوام مختلف نشان میدهد که نمیتوان زلزلهها را صرفا بر اساس دوام ظاهری آنها مرتب نمود. بلکه هر چه تعداد سیکلهای زلزله که دارای دامنهی شتاب بیشتر از یک حد مشخص باشد اثرات آن بر سازه بیشتر است.

کلیدواژه ها:

مدت زمان موثر زلزله ، سازه بتنی ، زوال سختی ، کاهش مقاومت