اثربخشی آموزش خودنظارتی توجه بر عملکرد تحصیلی و توجه در دانش آموزان با مشکلات خواندن

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خودنظارتی توجه بر عملکرد تحصیلی و توجه در دانش آموزان با مشکلات خواندن بود. بدین منظورجامعه آماری پژوهش شامل چهار دانش آموز دختر با مشکل خواندن در پایه چهارم ابتدایی از یک مدرسه عادی در منطقه شش آموزش و پرورش شهر تهران به عنوان آزمودنی در پژوهش انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع تک آزمودنی (طرح چند خط پایه ای) با آزمودنی های مختلف بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس هوش کودکان وکسلر، پرسشنامه نقص توجه جردن (فرم معلم و والدین) و آزمون خواندن و نارساخوانی بود و برای اندازه گیری عملکرد تحصیلی در درس خواندن از آزمون محقق ساخته روان خوانی استفاده شد. پژوهش در سه مرحله خط پایه، مداخله و تعمیم اجرا شد. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل دیداری و محاسبه شاخص اندازه اثر استفاده شد. مقایسه عملکرد آزمودنی ها در سه مرحله خط پایه، مداخله و تعمیم نشان داد که آموزش خودنظارتی توجه بر عملکرد تحصیلی هر چهار آزمودنی تاثیر مثبت داشته و موجب ارتقای عملکرد تحصیلی و توجه دانش آموزان شد و افزون بر این موجب تعمیم یادگیری واژه و متن های جدید آموخته نشده گردید. با توجه به اثر بخشی آموزش خودنظارتی توجه بر عملکرد تحصیلی و توجه در دانش آموزان با مشکلات خواندن، توصیه می شود که معلمان مدارس ابتدایی از نتایج پژوهش حاضر در افزایش توجه و بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با مشکلات خواندن بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

توجه ، خودنظارتی توجه ، عملکرد تحصیلی ، مشکلات خواندن