بررسی ترمودینامیک توفان های تندری در جنوب غربی ایران

این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های زمانی - مکانی و سینوپتیکی رخداد طوفان تندری در جنوب غرب کشور (استان های خوزستان، چهارمحال و بختیاری و کهکیلویه و بویراحمد) با استفاده از شاخص های ناپایداری طی دوره آماری ۱۹۸۵-۲۰۱۵ نگارش یافت.  نتایج حاصل از تحلیل فراوانی توفان های تندری در ایستگاه دزفول با ۴۷۹ مورد بیشترین فراوانی و رامهرمز با ۲۵۲ روز کمترین  فراوانی را داشته اند. از لحاظ توزیع فصلی نیز بیشترین فراوانی بهار با ۳۹درصد بوده است. در مقیاس ماهانه نیز فروردین با ۲۱ درصد و مرداد تنها ۲ مورد، کمترین فراوانی را داشته است. از لحاظ  کدهای مربوط به توفان تندری نیز بیشترین فراوانی توفان تندری برق بدون شنیدن صدای رعد با ۲۱ درصد بوده است. تحلیل سینوپتیک :در غالب روزها وجود یک ناوه (در سطح ۵۰۰) یا کم فشار در غرب منطقه یعنی شرق دریای مدیترانه که زبانه های آن پادساعتگرد، از روی دریای سرخ و خلیج فارس وارد منطقه جنوب و جنوب غرب و غرب ایران شده بودند و از طرف دیگر  سیستم پرفشار روی خلیج عدن در شرق منطقه به صورت ساعت گرد باعث تزریق رطوبت به ویژه در تراز ۸۵۰ میلی بار به منطقه شده است. تعامل دو سیستم مذکور در غالب روزها، باعث تزریق رطوبت از سه منبع دریای مدیترانه، دریای سرخ و سپس خلیج فارس به سیستم های صعودی منطقه شده است. حرکت پادساعتگرد کم فشار حاکم در شرق مدیترانه، به همراه حرکت ساعتگرد پرفشار روی خلیج عدن، باعث تزریق رطوبت در ترازهای ۸۵۰ تا ۷۰۰ به منطقه شده است.

کلیدواژه ها:

Synoptic ، Analysis ، Thunderstorm ، South west of Iran ، Red Sea convergence ، سینوپتیک ، تحلیل ، توفانهای تندری ، جنوب غرب ایران ، همگرایی دریای سرخ