هنرآفرینی شغلی کارکنان در بانک های دولتی

طراحی شغلی از جمله دغدغه های همیشگی مدیران منابع انسانی سازمان ها بوده است. هنرآفرینی شغلی رویکردی جدید در این زمینه است که طی آن کارکنان به صورت فعالانه مرزهای شغلی خود را تغییر می دهند. هدف این پژوهش، سنجش هنرآفرینی شغلی کارکنان بانک های دولتی شهر بوشهر است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع پیمایشی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان بانک های دولتی شهر بوشهر می باشد. با توجه به جدول کوکران، تعداد ۲۳۰ پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت. به منظور سنجش متغیر هنرآفرینی شغلی از پرسشنامه ۲۱ گویه ای تیمز و همکاران استفاده شد. روایی پرسشنامه از نظر صوری، محتوایی و سازه مورد بررسی قرار گرفت و پایایی آن نیز با اجرای آزمایشی و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، ۹۶ درصد محاسبه گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که از منظر کارکنان بانک های دولتی شهر بوشهر به ترتیب مولفه افزایش منابع اجتماعی شغلی، مولفه کاهش عوامل بازدارنده تقاضاهای شغلی، مولفه افزایش منابع ساختاری شغلی و در نهایت مولفه افزایش تقاضاهای چالشی شغلی بیشترین تاثیر را روی متغیر هنرآفرینی شغلی داشته اند.

کلیدواژه ها:

مدل تقاضا-منابع شغلی ، طراحی شغلی ، هنرآفرینی شغلی ، بانک های دولتی ، شهر بوشهر