کاربرد بازاریابی فرهنگی مصرف کننده محور در چرخه بازتولید لباس سنتی ایرانی با نگاهی به تجربیات کشورهای شرق آسیا

صنعت پوشاک از صنایع خلاق فرهنگی است و پوشاک از کالاهایی است که در جریان فرهنگ پذیری ملت ها به کار گرفته می شود. به همین علت، در سال های اخیر در سیاست گذاری ها به گسترش صنعت پوشاک ملی با بازتولید لباس سنتی ایرانی و استفاده از سرمایه های فرهنگی موجود در کشورمان توجه بیشتری شده است. با وجود این، این سیاست ها با ناکامی هایی روبه رو بوده است که بر اساس نتایج پژوهش ها، یکی از دلایل عمده آن ضعف در حوزه توزیع و بازاریابی است. این مقاله با هدف دستیابی به راهکارهای عملی استفاده از بازاریابی در توزیع لباس سنتی روز آوری شده در کشورمان، تجربیات کشورهای آسیایی موفق در این حوزه را با توجه به آمیخته بازاریابی صنایع خلاق فرهنگی، یعنی مطلوبیت برای مصرف کننده، هزینه مصرف کننده، راحتی مصرف کننده و ارتباطات مصرف کننده تحلیل کرده است. در این پژوهش کیفی برای گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای، اسنادی و نیز رجوع به داده های تجربی و برای تحلیل، از تحلیل موضوعی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد مهم ترین آمیخته در میان آمیخته های بازاریابی تحلیل شده، آمیخته ارتباطات مصرف کننده است و اغلب اقدامات انجام شده با بهره گیری از رویکرد بازاریابی فرهنگی و در جهت ارزش آفرینی فرهنگی بوده اند. در مجموع، در کشورهای ذکرشده از ترکیبی از بازاریابی مصرف کننده محور و با استفاده از مشارکت مصرف کننده و با توجه به ارزش های فرهنگی او استفاده شده و در این راستا کانال های توزیع و سیاست گذاران هم راستا با هم عمل کرده اند.

کلیدواژه ها:

بازاریابی فرهنگی ، آمیخته بازاریابی صنایع خلاق فرهنگی ، سیاست گذاری فرهنگی ، لباس سنتی ایرانی ، بازتولید لباس سنتی